Merhabalar
Bana ait önermemde “Çocuklar masallarla, toplumlarda hikayelerle büyürmüş” o masalları dinleyen çocuklarda yarınlarda daha büyük hikayeler yazarlarmış. Bende çocuklarımızın daha büyük hikayeler yazabilmesi için onlara masallar yazıyorum ve sizlerinde görüşlerinize sunuyorum.
Masalımıza gelirsek; evvel zaman içinde kalbur saman içinde çok uzak diyarlarda bir yerde bir köy varmış. O köy de gitmesek de kalmasak da aslında bizim köyümüzmüş. Köyde yaşayanlardan kendini en akıllı sananlar çok mutsuzlarmış. Ne yaparlarsa yapsınlar hep kaybediyorlarmış. Düşünüyorlar taşınıyorlar ama yapacak bir şeylerde bulamıyorlarmış. Bir araya geldiklerindeyse “Bu böyle olmaz. Hem mutsusuz hemde hep kaybediyoruz. Bu böyle devam etmez. Bir şeyler yapmamız lazım” diye aralarında hep böyle konuşuyorlarmış.
Günlerden bir gün yine bir araya geldiklerinde içlerinden kendini en akıllı sanan birisi “Ben düşündüm, taşındım sonunda bir çözüm buldum” demiş. Hepsi bir ağızdan ne buldun? Hadi çabuk söyle demişler. O da bir kulüp kuralım demiş. Onlarda ne kulübü demişler? O da “Kaybedenler kulübü” demiş. Madem ki hep kaybediyoruz. O zaman bir araya gelirsek belki bizde kaybetmeyiz. Böyle belki bizde kazanırız demiş. Herkes hımm güzel bir fikir olabilir demiş. Sonra hepsi bir ağızdan hadi hemen başlayalım demişler.
Başlangıçta işler iyi gidiyormuş. Biraz yüzleri güler gibi olmuş. Ama belli bir zaman sonra bakmışlar ki işler daha da kötüye gitmeye başlamış. Köy boşalmış. Eğitimli varlıklı insanlar köyü bir bir terk etmeye başlamış. Ticaret durma noktasına gelmiş. Kara kara düşünmeye başlamışlar yine. O aklı veren de ortalıklarda görünmüyormuş artık. Birbirleriyle kavga bile etmeye başlamışlar.
Derken köye bir Bilgin gelmiş. Bilginin geldiği onlarında kulağına kadar gelmiş. Önce umursamamışlar ”Ne Bilgini ya? Bilgin olsa burda ne işi var? Hem ne biliyormuş da Bilgin olmuş?" diyerek küçümsemişler. Ama bir yandan da merak etmişler. Başkada çareleri de yokmuş. İşler her geçen gün daha da kötüye gidiyormuş. Sonra düşünüp taşınmışlar. En sonunda da Bilgini ziyarete gitmişler. Hoş geldin hoşbulduk faslından sonra. Kaybedenlerin en kıdemlisi başlamış konuşmaya ”Bilgin efendi bizim çok büyük bir derdimiz var" demiş. Bilgin “ Hımm neymiş acaba? Bir anlatında bilelim bakalım” demiş. Kaybedenlerin en kıdemlisi başlamış anlatmaya her şeyi bir bir. Bilgin hiçbir şey demeden dinlemiş. Kaybedenlerin en kıdemlisi anlatacaklarım bu kadar demiş ve sonrada susmuş.
Bilgin “ Siz yanlış yaptınız” demiş. Hepsi bir ağızdan “Ne yanlışı yaptık?” demişler. “Durun sabredin. Bir bir anlatacağım herşeyi” demiş ve başlamış her şeyi bir bir anlatmaya “Öncelikle sizin kendinize bile bir hayrınız yok ki birbirinize yada başkalarına bir hayrınız dokunsun” demiş. “Onlarda bu ne demek şimdi?” demişler biraz sertçe. “Bilgin sabredin anlatacağım her şeyi bir bir” demiş. “Bilgi sahibi olmak için okumak gerekir, kültür sahibi olmak için gezip görmek gerekir. Vizyon sahibi olmak içinde her ikisini de yapmak gerekir. Vizyon sahibi olmak demek. Önünü görebilmek demektir. Vizyon sahibi olmak demek bir dağın arkasını görebilmek demektir” şeklindeki önermemde anlatmış oluyorum aslında her şeyi” demiş.
“Onlarda hep bir ağızdan bir dağın arkası görülürmü hiç?” Bilgin efendi demişler. “Hemde çok güzel görülür” demiş Bilgin. “Çünkü gözle değil akılla bakarsanız ancak görürsünüz” demiş. “Bunun için de okumanız hemde çok okumanız gerekir. Kur’an da ki ilk emir “oku” değilmi? Bir şeyleri değerlendirmek için gezip görmeniz gerekir. Kur’an da Allah görmeniz için her şeyi yarattım demiştir. Bakın ben çok okuyorum. Buraya da gelip görmek için geldim. Sizi dinledim. Şimdi de sizlere ne yapacağınızı söyleyeceğim” demiş. “Yani benim görüp de sizin göremediğiniz nedir? Onu anlatacağım sizlere” demiş. “Onlarda hep bir ağızdan buyrun Bilgin efendi merakla dinleyeceğiz sizi” demişler.
“Siz aslında hep kaybetmişsiniz. Belki kendiniz için aileniz için bir şeyler yapmış olabilirsiniz. Bir çok şeyiniz olabilir. Ama huzurlu ve mutlu olamamışsınız. Çünkü Socrates “Allah insanı, iyilik yapmak için yaratmıştır. Mutluluğun yolu da budur” demiştir. Kur’an da “Allah inananların ve iyilik yapanların daima yanındadır “ diye ne güzel anlatılmaktadır. Ama siz hiç iyilik yapmamışsınız. Şu köyde bir tane dikili ağacınız varmı? Geçtim ağacı bir meyve fidesi bile diktinizmi? demiş.
Onlarda şaşkınlıkla birbirlerine bakmışlar. “Yok” demişler. Bak gördünüzmü? demiş Bilgin. “O dikili ağaçlar önce sizin huzurunuz ve mutluluğunuz içindir. Sonra başkalarının huzuru ve mutluluğu olabilir. İşte siz bunu bilememişsiniz. Bir keser gibi hep bana hep bana demişsiniz. Oysa bir testere gibi olmanız gerekirdi. Bir size bir başkalarına olmalıydı. Bu şekilde hem sevilir hemde sayılırdınız. Bu şekilde de kaybedenler kulübünü kurmak zorunda kalmazdınız. Hoş oda bir işe yaramazdı ki zaten. En azından bunu yaşayarak görmüş oldunuz” demiş.
Bilgin bir ara susmuş ve dikkatlice acaba beni anlıyorlarmı? diye kaybedenlere bakmış. Kaybedenlerin en kıdemlisi dönmüş arkadaşlarına “Evet biz yanlış yapmışız. Halbuki ne kadar kolaymış. Ama bunları hiç düşünemedik. Çünkü Bilgin efendinin dediği gibi okumadık, gezip görmedik. İşte bu yüzden bir dağın arkasını göremedik. İşlerimiz hep böyle iyi gidecek sandık. Üstüne birde kaybedenler kulübünü kurarak işleri daha da kötü bir duruma getirdik” demiş. Diğerleride hep bir ağızdan “Evet öyle” demişler. Sonra dönmüşler bilgine “ Peki ne yapmamız lazım? söylermisin bize Bilgin efendi” demişler.
Bilgin “ Hah şimdi beni anladılar demiş içinden sonra da merak etmeyin ne yapmanız gerektiğini bir bir anlatacağım” demiş onlara. Önce kitap okuyacaksınız hemde çok okuyacaksınız. Yetmez herkesin okuması içinde bir şehir kütüphanesi kuracaksınız. Ayrıca başkalarının çocukları da eğitim alsın diye başka başka okullar kuracaksınız. Tamammı bunu anladınızmı? demiş. Onlarda hep bir ağızdan “Tamam anladık” demişler. Bilgin “Sonra köyün her tarafında dikili ağaçlarınız olacak” demiş.
Onlarda “Ne ağacı olacak? Meyve ağacımı yoksa çam gibi şeylermi?” diye sormuşlar. Yok öyle değil demiş Bilgin “Dikili ağaçtan kastım o değil. Ama onlardan da dikebilirsiniz. Allah katında sevabı da çoktur. Dikili ağaç derken; insanlar için bir şeyler yapmak demek istedim. Mesela; köyün dört bir tarafında yoksul çocuklar için kültür sanat evleri, ücretsiz spor okulları yapın. Yoksul insanlar için cüzi ücretli çay bahçeleri, kafeteryalar yapın. Ucuzluk marketleri gibi şeyler yapın demek istedim. Bu şekilde yoksul çocuklar sağa sola savrulmazlar. Yoksul insanlarında bir araya gelip ucuza bir bardak çay yada bir lokma yiyecek gibi şeyler içebileceği yada yiyebileceği bir yerleri de böylece olmuş olur. Gezip görebilecekleri, sergi salonları, tiyatrolar, sinemalar yapın. O insanlarda hayatı boyunca gidip göremeyeceği şeyleri yapmış olurlar bu şekilde. Böyle daha hayırlı olmazmı? demiş Bilgin. Onlarda “Çok hayırlı olur” demişler şaşkınca.
“Böylece o insanlarda gelişir, köy gelişir, başka köylerden de eğitimli ve varlıklı insanlar gelir. Köyünüzde gelişir ve zenginleşir. Böyle hayırlı olmazmı?” demiş tekrar Bilgin. Onlarda “Evet çok hayırlı olur” demişler hep bir ağızdan yine. Bilgin “Daha durun bitmedi bir şeyler daha söyleyeceğim. Mesela köyün doğal güzellikleri, tarihi, kültürleriyle ilgili de bir şeyler yapın” demiş. Onlarda hep bir ağızdan “İyi ama bunlarla ilgili neler yapabiliriz ki?” demişler. Bilgin, “İnsanların gezip görebileceği, öğrenebileceği yada yapabileceği öyle çok şeyler var ki. Mesela dağ ve doğa turizmi, spor turizmi, kültürel faaliyetler gibi bir çok şeyler yapabilirsiniz” demiş. Tamammı anladınızmı beni? demiş. Onlarda yine hep bir ağızdan “Şimdi daha iyi anladık Bilgin efendi” demişler.
Sonra en kıdemlisi “Bugüne kadar hiç bunları düşünemedik. Çünkü okumadık. Köyümüzü bile doğru dürüst gezmedik. Hep köy dışına gezmeye gittik. Köyümüzün ihtiyaçları nelerdir? İnsanlarımızın ihtiyaçları nelerdir? diye hiç düşünmedik. Arada sırada gıda yardımı yapıyorduk. Başka da hiçbir şey yapmıyorduk. Çünkü bilmiyorduk. Ama artık ne yapacağımızı biliyoruz. Gıda yardımı poşetlerinin içerisine artık kitaplarda koyacağız. Kütüphaneler, eğitim kurumları, kültür sanat evleri, spor okulları kuracağız. Ticaretin gelişmesi için turizm alanında birçok şeyler yapacağız. Köyümüzü eğitim, tarih, kültür, ticaret, turizm ve spor alanında en önemli köylerden biri yapacağız” demiş. Bilgin de “Hah şimdi oldu işte demiş. Bu şekilde huzurda bulursunuz mutlu da olursunuz. Kaybeden değil hep kazanan olursunuz. Çünkü bu işler hayırlı işler. Siz hayırlı işler yaparsanız hem Allah katında hemde kul katında sevilirsiniz. Bu şekilde de ileride başka şeylerde yapabilirsiniz” demiş.
Onlarda sağ olasın Bilgin efendi “Senden Allah razı olsun. Ne yapacağımızı bilemiyorduk? Çare olsun diye kaybedenler kulübünü kurmuştuk. Ama oda bir işe yaramadı. Çünkü bir dağın arkası nasıl görülür bilemiyorduk? Sen öğrettin bizlere. Gözle değil akıl gözüyle bakmamız gerektiğini öğrettin bizlere. Bunlar için nasıl vizyon sahibi olacağımızı öğrettin bizlere. Çünkü bilgi sahibi olmak için okumak, kültür sahibi olmak için gezip görmek, vizyon sahibi olmak içinde her ikisini de yapmamız gerektiğini öğrettin bizlere. Artık ne yapacağımızı biliyoruz” demişler. Bilgin de “Madem anladınız. O zaman haydi bakalım sizlere kolay gelsin diyelim” demiş.
Sonrası mı ne olmuş? İlk iş olarak “Kaybedenler kulübünü” kapatmışlar. Daha sonrasıysa masalımızda burada sona ermiş. Onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine diyoruz.
Saygılarımızla
Arş.Yaz.Mak.Yük.Müh.Kayhan Şafak
